Kaybolmak belirli bir süreden sonra insanda farklı bir algının açılmasına sebep olabilir. Bu süreç karmaşık bir işleyişe sahip çoğu zaman, kişiye, mekana ve zamana göre farklılık gösteren dinamikler. Bizim kahramanımızın kolay kolay hiç bir insanda oluşamayacak bir kaybolma algısı vardı. Bilinçli olarak oluşturduğu bu algı O`nun dünyayla oynadığı bir kağıt oyununda, kötü bir eli çıkarma çabasıydı. İyi bir hamle, riskli olan hamleydi şu an.
Yürümeye başladı, gözlerini kapadı, zorunluluğun ızdırabıyla bağlandığı insanlarının yerine koca bir karanlığın yalnız süvarisi olup, bilinmeyen odaların zevkini çıkardı bildiği yerlerden ayrılana kadar.
1. Oda
Koridora ilk girdiğinde bir belirsizlik olmuştu. Anlamadığı şeyler hep ilgisini çekmişti. Ağır, soğuk bir zemin hemen üstünde birikmiş onun yürümemesini isteyen halde pusuya yatmıştı. Ellerini açabildiği kadar açıp dokunduğu ilk çıkıntıyı kurcalamaya başladı. Bir şeylerin açıldığını farketti bilinmezliğe ilk adımını atmıştı.
İçerinden kadınları duydu. O`na sese doğru gelmesini söylüyorlardı. Kendini zapteden şehvete karşı koyamıyordu.
...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder